دوتهدید برای دین وسیاست

دوآفت هم دینداری را تهدید می کند وهم سیاست را .

یکی از آفتهای دینداری این است که دینداری یک جامعه یا یک شخص ،باانحراف یا بی مبالاتی یا تحجر وجمود یا فراموش کردن نقش عقل  یاالتقاط واز این چیزها همراه شود .

آفت دیگر دینداری این است که دین به زندگی شخصی محدود شود عرصه وسیع زندگی جمعی انسانها وجامعه را فراموش یا درباره آن سکوت کند واز ان کناره بگیرد .

دو خطر هم سیاست را تهدید می کند : یکی این است که سیاست از اخلاق فاصله بگیرد واز معنویت وفضیلت خالی شود ،یعنی شیطنت ها برسیاست غلبه پیدا کند ؛هواهای نفسانی اشخاص ،سیاست را قبضه کند ؛منافع طبقات زورگویان وزرسالاران جوامع ،سیاست را به دست بگیرد وبه این سمت وآن سمت بکشاند .

اگر این آفت به سیاست خورد ،آنگاه همه صحنه اجتماعی انسان های کوته بین ،کودک منش وضعیف ،سیاست را دردست بگیرند وزمام سیاست ازدستهای پر قدرت خارج شود وبه دست انسانهای بی کفایت بیفتد .

راهکار چیست ؟

بهترین شکل وراهکار این است که دررأس سیاست واداره امور جوامع ،کسانی قرار بگیرند که دینداری وسیاست گذاری آنها این دو آفت را نداشته باشد ؛

یعنی کسانی اداره امور جوامع را برعهده بگیرند که دیندار ودارای معنویت باشند ؛فکر دینی آنها بلند باشد ،

از انحراف وخطا والتقاط وکج بینی دردین مصون باشند ؛

از تحجر وجمود و متوقف ماندن درفهم دین برکنار باشند ،

دین را ملعبه دست زندگی خود نکنند ؛

از لحاظ سیاست ،انسانهای با کفایت وباتدبیر وشجاعی باشند وسیاست رااز معنویت واخلاق وفضیلت جدا نکنند .

چنین کسانی اگر زمام امور یک جامعه رابه دست گرفتند ،

آنگاه جامعه از بیشترین خطراتی که ممکن است برای ان پیش بیاید ،محفوظ خواهد ماند .

اوج چنین وضعیت کجاست ؟

آن جاست که یک انسان معصوم از خطا واشتباه در رأس قدرت سیاسی ودینی قرار بگیرد ؛امام یعنی این .

امام معصوم ،انسان والایی است که از لحاظ دینی ،قلب او آیینه تابناک انوار هدایت الهی است ؛

روح اوبه سرچشمه وحی متصل است ،

هدایت او ،هدایت خالص است ،

از لحاظ اخلاق انسانی ،رفتار واخلاق او صددرصدهمراه با فضیلت است ،

هوای نفس دراوراهی ندارد ؛

گناه براو چیره نمی شود ،

شهوت وتمایلات انسانی ،اورا مغلوب خود نمی کند ،

خشم وغضب ،اورا از راه خدا دور نمی کند ،

از لحاظ سیاسی ،بینش وسیع اوآن چنان است که آرام ترین حرکات وریزترین حوادث را در صحنه زندگی جامعه ،با چشم تیزبین خود می بیند –که امیر المؤمنین فرمود:

والله لا اکون کالضبع تنام علی طول اللدم ؛

یعنی من کسی نیستم که بشود با لالایی اورا خواب کرد –

درمواجهه با حوادث زندگی ووقایع کمر شکن از خود شجاعت واقتدار روحی ومعنوی نشان می دهد ؛جانش برای اوارزشی ندارد ،اما برای جان انسانها ،حتی مردم دور دست ،حتی زنانی که جزءپیروان دین او نیستند ،

ارزش قائل است ومی گوید اگر کسی از غصه دق کند ،حق دارد .

بخشی از بیانات مقام معظم رهبری دردیدار با اجتماع بزرگ زائران ومجاوران حضرت علی بن موسی الرضا (ع)